บ้านที่เราคุ้นเคยมักเป็นอย่างไร บ้านที่มีผนังและหลังคาครบถ้วน ปกปิดมิดชิดเพื่อการอยู่ภายในบ้านใช่หรือไม่ แต่บ้านหลังนี้ไม่ป็นเช่นนั้น นั่นเพราะความคิดเริ่มต้น ที่ต่างจากบ้านทั่วไปโดยสิ้งเชิง
บ้านเท่ที่เชียงใหม่หลังนี้ สร้างการรับรู้ที่ต่างออกไป ความรู้สึกที่ว่า “ตอนไหนคือขอบเขตของบ้าน” หรือ “ตรงไหนคือภายในและภายนอก” คือจุดเด่นของบ้านหลังนี้ ซึ่งผมเชื่อว่า ไม่ว่าใครที่ได้มาสัมผัสก็น่าจะรู้สึกเช่นเดียวกัน
แต่สิ่งที่คอยกำหนดทิศทางและความรู้สึกเหล่านี้ กลับกลายเป็นกำแพงขนาดใหญ่ดูแข็งกระด้าง ที่ถูกจัดวางเรียงรายได้อย่างมีจังหวะ ไล่เรียงจากทางเข้าบ้าน ทำหน้าที่ทั้งคอยกำหนดเส้นทางการเดินภายใน กำหนดพื้นที่ใช้สอย และบังคับมุมมองให้เป็นไปอย่างที่สถาปนิกได้คิดเอาไว้
ผู้ออกแบบบ้านหลังนี้คือกลุ่มนักออกแบบนาม SO (Situation based Operation) โดยคุณณรงค์ โอถาวร หรือคุณตี๋ สถาปนิกซึ่งให้ความสำคัญกับพื้นที่และการค้นหารูปแบบสถาปัตยกรรมที่ต่างออกไป
เมื่อเข้ามาภายในพื้นที่บ้าน เราจะพบบันไดที่ทอดยาวขึ้นไปสู่ภายในบ้าน ขนาบข้างด้วยกำแพงอิฐโชว์แนวสูง กำหนดมุมมองที่เห็นภาพรวมของบ้านทั้งหมด ขึ้นมาที่ชานพักแรกจะพบส่วนของพื้นที่นั่งเล่นและรับประทานอาหาร ซึ่งเพื่อนี่ส่วนนี้เปิดให้ผู้ที่เข้ามาพักที่บ้านพักแบบเกสเฮ้าส์ซึ่งอยู่ติดกัน เป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ สามารถเข้ามาใช้งานได้ เดินต่อขึ้นไปอีกชั้นหนึ่งเป็นคอร์ทระหว่างอาคารซึ่งมีต้นไม้ใหญ่ และมีกำแพงอิฐสูงล้อมรอบ เจ้าของบ้านตั้งใจให้เป็นพื้นที่สำหรับฉายหนังกลางแปลงเวลากลางคืน บริเวณนี้ยังมีส่วนของห้องออกกำลังกาย ห้องน้ำ และครัว และสุดท้ายเป็นบันไดที่ขึ้นไปสู่ห้องนอนหลักของเจ้าของบ้าน ซึ่งถูกแยกบันไดออกมาชัดเจน
บ้านหลังนี้เป็นตัวอย่างที่ดีในการออกแบบห้องนอนได้มีความเป็นส่วนตัวสูง กล่าวคือเราจะไม่สามารถมองเข้าไปเห็นผู้ที่อยู่ในห้องได้เลย แต่เจ้าของบ้านที่อยู่ภายในนั้นสามารถเลือกมุมมองที่จะมองเห็นภายนอกได้ ทำให้ห้องนอนไม่อึดอัด ด้วยการยกตัวห้องให้สูงและบวกกับพื้นที่เป็นที่ดินลาดเอียง ส่วนห้องนอนนี้จึงอยู่ในตำแหน่งที่สูงที่สุดของบ้าน และยังมีการออกแบบแผงบังตาบริเวณทางเดินภายใน ให้สร้างความเป็นส่วนตัวแต่ไม่ทึบตันอีกด้วย
วัสดุนั้นก็น่าสนใจจนไม่สามารถละสายตาได้ การใช้เนื้อแท้ของวัสดุอย่างคอนกรีตเปลือยผิว อิฐโชว์แนว และเปลือกของอาคารทีมีชีวิตอย่างไม้เรื้อย ทำให้บ้านหลังนี้ดูสมบูรณ์ขึ้นไปอีกขั้น มันคือความตรงไปตรงมาของการสื่อสารระหว่างผู้ออกแบบและผู้อยู่อาศัย เพราะหากเราใช้คอนกรีตหล่อพื้น ผนัง เราก็ควรเห็นเป็นวัสดุนั้น
มันคือบ้าน Open Plan ที่มีขนาดใหญ่ ที่ผสานพื้นที่ภายในและภายนอกเข้าด้วยกัน ตัวบ้านกลมกลืนไปกับพื้นที่ดินลาดเอียง กำแพงหนาวิ่งเข้าเสียบกลุ่มพื้นทางเดิน เกิดพื้นที่ใช้งานและห้องต่างๆ ในขณะเดียวกัน ต้นไม้ก็คือพระเอกของบ้านหลังนี้ ต้นไม้ใหญ่เดิมที่ตั้งใจเก็บไว้ ได้ถูกโอบล้อมด้วยอาคารและเจาะรูพื้น เพื่อให้ต้นไม้ได้เติบโตต่อไป
กำแพงไม่ได้มีไว้ปิดกั้นเสมอไป สำหรับบ้านหลังนี้ กำแพงได้เปิดความคิดของผมไปโดยสิ้งเชิง