คลองสายหนึ่งในกรุงเทพที่ถูกขนาบข้างด้วยอาคารบ้านเรือนที่สร้างชิดติดเขตเกินไป แถมยังปล่อยน้ำเสีย อากาศเสีย(จากเครื่องปรับอากาศ) เป็นหลังบ้านที่ใครๆก็ไม่อยากเดินผ่าน “เวนิสตะวันออก” เป็นอีกชื่อหนึ่งของกรุงเทพในสมัยก่อน เพราะบ้านเมืองเต็มไปด้วยแม่น้ำ ลำคลอง แถมน้ำก็ยังใสสะอาดและใช้เป็นเส้นทางหลักในการคมนาคมของคนกรุงเทพ แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป สายน้ำเหล่านี้กลับถูกลดคุณค่าและหน้าที่ลง คลองบางเส้นถูกถมเพื่อทำเป็นถนนสำหรับรถยนต์ แม่น้ำสายหลักถูกปล่อยปละให้เน่าเสีย ใช่… ความเคารพต่อความหมายของสายน้ำเหล่านี้หายไปอย่างน่าใจหาย
คลองบางสายยังถูกเปลี่ยนหน้าที่ที่อยู่คู่คนไทยมานาน กลายมาเป็นเพียงทางระบายน้ำเสีย รับน้ำจากบ้านเรือนและห้างร้านใกล้เคียง การก่อสร้างอาคารบ้านเรือนริมน้ำเหล่านี้ ก็ก่อสร้างขึ้นมาอย่างผิดกฎหมายและมองข้ามในการมีอยู่ของคลองสายนั้นไป
ตามกฎหมายควบคุมอาคาร อาคารที่อยู่ชิดลำน้ำสาธารณะที่มีความกว้างไม่เกิน 10 เมตร จะต้องมีการเว้นระยะเข้าไปจากริมคลอง 3 เมตร ถึงจะสามารถสร้างอาคารได้ และการจะปล่อยน้ำเสียลงในน้ำได้นั้น ต้องมีการบำบัดให้มีสภาพที่ดีขึ้นเสียก่อน หากเพียงทุกบ้านเรือนปฎิบัติตามกฎหมายอาคารและช่วยกันดูแลพื้นที่หลังบ้าน ลบทัศนคติที่คิดว่าหลังบ้านนั้นไม่มีความสำคัญ เท่านี้ก็น่าจะทำให้ส่วนที่อยู่ติดคลองนี้ กลายเป็นมุมสบายๆได้ไม่ยาก
เริ่มที่ชื่อก่อนก็ได้ เรียกสิ่งนี้ว่า ”คลองน้ำใส” แทนคำว่า “ทางระบายน้ำหลังบ้าน” ฟังดูน่าดูแลรักษากว่าเยอะ คุณว่าไหม?
ทำการปรับพื้นทางเดินให้กว้างขึ้น พร้อมกับทำพื้นทางเดินให้สวยงามและน่าเดินมากขึ้นด้วยการปูหิน หาตำแหน่งเครื่องปรับอากาศใหม่ โดยอาจวางภายในรั้วบ้านที่ซ่อนให้เป็นระเบียบได้ และสร้างระบบหมุนเวียนให้น้ำมีการเคลื่อนที่ไม่อยู่นิ่ง น้ำก็จะไม่เน่าเสีย