“พวกเราตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงทั้งประเทศให้เป็นแดนสวรรค์สำหรับการปกครองระบบสังคมนิยม” คือ 1 ใน 310 คำขวัญรักชาติที่บัญญัติขึ้นโดยผู้นำนาม คิม จอง อึน
นอกจากจะขึ้นชื่อเรื่องระบบการปกครอง กองกำลังทหารที่แข็งแกร่ง เบ็ดเสร็จเด็ดขาดและค่านิยมในสังคมนิยมที่แข็งแกร่งแล้ว ท่านผู้นำสัญชาติเกาหลีเหนือยังให้ความสำคัญกับการเปลี่ยนเมืองหลวงของประเทศอย่าง ‘เปียงยาง’ ให้กลายเป็นอาณาจักรสีพาสเทลสุดแฟนตาซีเหนือจินตนาการ เป็นความน่ารักที่ดรีมเวิลด์บ้านเรายังต้องขอยอมแพ้ยกธงขาว ทำเอาใครหลายคนที่เคยคิดภาพว่า บรรยากาศภายในเมืองคงจะดูอึมครึม ซึมเศร้าด้วยผนังคอนกรีตสีเทาแผ่นหนา ต่างพากันประหลาดใจสุดเซอร์ไพรส์กับความอปป้านอร์ทโคเรีย ที่ถูกซ่อนเอาไว้หลังม่านเหล็กโสมแดง
สีสดใส ทั้งภายในและภายนอก
มีอพาร์เม้นจำนวนไม่น้อยเลยในเมืองเปียงยางที่ทาผนังด้านนอกด้วยสีเหลืองมัสตาร์ด ,สีส้มดินเผา, สีฟ้า turquoise ,สีฟ้าอ่อน อาคารใหม่ที่เกิดขึ้นใหม่ทั่วเมืองริมฝั่งแม่น้ำถูกห่อหุ้มผิวนอกด้วยสีโทนพาสเทล ประดับลวดลายด้วยสีโทนด้วยเดียวกัน ภาพวิวที่คุณจะมองเห็นได้จาก Juche Tower ตึกสูงใจกลางเมืองเปียงยาง มันจะดูคล้ายลูกกวาดสีสดใสกระจายตัวอยู่ทั่วเมืองเลยละ
ส่วนสีที่ใช้พื้นที่ภายในก็ให้ความสดใสไม่แพ้กัน เน้นการออกแบบองค์ประกอบแบบสมมาตรโดยเฉพาะในอาคารสาธารณะ และเพื่อเสริมสร้างความน่ายำเกรง น่าเชื่อถือให้มากขึ้น โดยที่ตำแหน่งแกนกลางของห้องหรือ space ใด ๆ ก็ตามมักจะรูปปั้นหรือรูปแขวนของท่านผู้นำอยู่ด้วยเสมอ ซึ่งไม่ได้เป็นของที่ถูกจัดวางเพื่อการประดับตกแต่งอาคารจากความคิดของสถาปนิก หากแต่เป็นความตั้งใจที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว!?
สาเหตุเพราะท่านผู้นำคิมจองอิลเขียนเอาไว้ใน หนังสือคู่มือพัฒนาสถาปัตยกรรมใหม่แห่งชาติ ความหนา 160 หนาเอาไว้ว่า “ต้องให้มั่นใจว่าพื้นที่ทางสถาปัตยกรรมในอาคาร มีการจัดวางภาพแขวนของท่านผู้นำอยู่เป็นองค์ประกอบในพื้นที่นั้นๆ และภาพแขวนจะต้องอยู่ในตำแหน่งที่เป็นจุดเด่น มองเห็นได้ชัดเจน”
ความสุขในอ้อมกอดของท่านผู้นำ
ในทุกอาคารสาธารณะที่ปรากฏในรูปถ่าย ห้องสมุด สนามกีฬา โรงภาพยนตร์ ห้องโถงสำหรับคอนเสิร์ต ทุก ๆ ที่จะมีสิ่งที่เหมือนกันก็คือ ภาพวาดสีสดขนาดใหญ่ของ “eternal president” นายคิมอิลซุงผู้ล่วงลับและ “eternal chairman” นายคิมจองอิลบุตรชาย ขนาบข้างด้วยแจกันดอกไม้ประตัว ดอกกล้วยไม้สีชมพูสำหรับอดีตท่านผู้นำ,ดอกบีโกเนียสีแดงสำหรับท่านผู้นำคนปัจจุบัน
ประชาชนชาวโสมแดงคนหนึ่งกล่าว “ สิ่งเหล่านี้จะช่วยให้ประชาชนมองภาพของท่านผู้นำได้ตลอดเวลา พร้อมกับสร้างความภาพภาคภูมิใจและมีจิตสำนึกว่าพวกเขาจะมีความสุขภายในอ้อมกอดของท่านผู้นำ ” แสดงถึงความหมายโดยนัยว่าพื้นหลังอาคารสีสันที่สดใสในสภาพแวดล้อมของเมืองเปียงยาง มีจุดประสงค์เพื่อคืนความสุขให้แก่ประชาชนของประเทศ ใช้สถาปัตยกรรมเป็นเครื่องมือทางจิตวิทยา กระจายคำโฆษณา ปลูกฝังและควบคุมความรู้สึกให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ไม่คิดแข็งขืน
แต่ถ้าเราลองมาถามความคิดเห็นจากสายตาคนภายนอกม่านเหล็กแล้วละก็ การเลือกใช้สีพาสเทลสดใสอาจเป็นเพียงการสร้างภาพมายาด้วยการออกแบบตกแต่งภายในเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมแบบอื่นขึ้นมา เป็นยาชาที่เอาไว้ชะลอความเจ็บปวดเพื่อให้หันเหความสนใจไปทางอื่นชั่วคราวเท่านั้น เพราะปัญหาความยากจน การทำประกันดูแลสุขภาพ ขาดแคลนอาหารและการศึกษาก็ยังคงทวีความรุนแรงอยู่ใต้ผนังที่ทาทับด้วยสีสดใสไม่ได้หายไปไหนเลย ….
ติดตามอ่านเรื่องราวที่เกี่ยวข้องได้ที่ Architecture is Propaganda สถาปัตยกรรมควบคุมสังคมในประเทศเกาหลีเหนือ
ภาพและข้อมูลจาก
edition.cnn.com